Bir yerlerde Sevgililer Günü, Dünya Kadınlar Günü, Anneler Günü kutlanırken gelişmeyen bölgelerde ve toplumlarda kadınların işi hâlâ zor.

                Çocuk gelinler, beyaz kadın ticareti gibi konular insanlığın alnında kara leke olarak durmaya devam ediyor.

                Kadınlar dünyanın yükünü omuzlarında, derdini yüreklerinde taşıdı.

                Dünyanın ve insanlığın kadınlara bir büyük özür borcu var.

                Sayılamayanlar isimli romanımdan bir kesit sunuyorum.

Zor verir bu topraklar bire beşi,

Başın ellerinde düşünürsün,

Ocakta poyrazı dondurur

Ağustosta yakar güneşi,

Bir sofra ki; nüfus bulur on beşi;

Doyan  kim?

Koşuma sen de girersin öküzün tekse,

Kız doğarsa ağıt kurulur,

Nüfusa kayıt olmaya hak kazanır belki, erkekse.

“Bu böyle olmamalı” dersin...

Duyan kim?...

Gerçeklerle yüzleşmek zor,

Herkes bu yüzden sokar başını kuma,

Hepsi perişan, hepsi nikahsız,

Bir evde üç dört kuma,

“Dünyanın bir yerlerinde insan hakları varmış”

Uyan kim?...

Hayata sarılır insanlar yine de dört elle,

Daha çocuk yaşta başlar toprakla savaş,

Kazmayla, kürekle, belle,

Töre güneşlere leke çalar,

Genç kız ümitleri karanlığa gömülür

Berdelle,

“İstemem deme hakkı mı?” hak insanların,

Adam yerine

Koyan kim?...

Dillerinde tek heceli ağıtlar,

Ya “Ahhh” ya, “Offf” yahut “Oyyy”

İsimleri nüfus kütüklerine yakışmaz

Seçim sandıklarında onların ki  sanki “vebalı oy”,

Bu kırda, bu bayırda

Bayan kim?...

“Hak aramak mı?”, “Arzuhal mi?” dediniz,

Bilirler mi a’yı, b’yi, c’yi,

Getirebilirler mi yan yana,

Doğru dürüst üç-beş heceyi,

Onlar var olan yoklardır,

Beş yıldan beş yıla bile

Sayan kim?

Onlar belki rüyalarında mutlu,

Bu yüzden ayılmayanlardır,

Hep sayan, hep sayan,

Ama hiç “Sayılmayanlar”dır....

            “Gelinler el gapısına dögülmeye ve sögülmeye gider. Ağzın olacak, dilin olmayacak. Gözün olacah görmeyecek, gulağın olacah duymayacahsın. Sesini yükseltmeyeceksin.  Seni kimse saymayacak bunu büleceksin... Emme sen herkesi sayacaksın. Gaynanandan, gaynatandan önce yatmayacah, onlardan sonra gahmayacahsın.  Gocanla böyüklerinin yanında konuşmayacahsın.  Göz göze bile gelmeyeceksin.  Çoçuğun ağlasa, kaynananın, gaynatanın yanında gucağına almayacahsın.  Kimsenin yanında oğlunu gızını öpmeyeceksin.  Bu eve dirin girdi ölün çıhacah. Dönüp giderim diye baba evine bahmayacahsın. Gocan üstüne guma bile alsa sesin çıhmayacah. ”