“Temmuz ayı da geride kaldı. Meyve ağaçlarını bir tarafa bırak ; bostanımı sulayamadım. Bizim mahalleye bir damla su gelmedi. Gel de bak” dedi Seyit Partal.

         “Salatalık tevekleri gazel oldu. Onca emek verdiğim, zevkle  ektiğim bostanımdan mahsul alamayacağım bu sene”

          Devam etti Seyit Partal ;    

         “Bahçeli bağlı evlerini bırakıp ‘doğalgaz var’ diye sekiz dokuz katlı TOKİ apartmanlarına  gittiler. Yarım asrı geride bırakan gazetemizin adı Yeşil Divriği… Yeşili kaldır bence… Divriği’nin yeşili mi kaldı?”

“Ömeran mezarlığına çık da seyreyle  Divriği’yi” dedi ; Mustafa Erdinç ;

 Köye giden minibüsün kalkma saati gelmişti Seyit Partal’ın bostanına da, Ömeran mezarlığına da gidemedim.

         Seyit Partal, Mustafa Erdinç emekli öğretmenler. Öğretmen oldukları okullarda müdürlük görevi de yaptılar.  Divriği Sevdalıları… Divriği’yi terk edip gitmediler..  Evlerinin bahçelerinde her türlü meyve ağacı var. Sebze de yetiştiriyorlar. Turşularını, kışlık fasulye, bamya, soğanlarını bostanlarında yetiştiriyorlar. Su olmayınca dertliler diğer Divriğililer gibi…

Bağışlayın. Gazete dağıtma görevim bittiğinde bu gün gideceğim inşallah.

         Partal ve Erdinç’i dinleyince 1950-1960’lı yıllara gittim bir anda.

         Uzun Osman’ı, Mustafa Tuğut’u, Halim Arıstak’ı hatırladım. Divriği’ye gelen her bakan ve milletvekilinin karşısına bahçelerinde yetiştirdikleri elma, armut, ceviz ile çıkar Mursal’a baraj yapılmasını isterlerdi.

         Mekanları Cennet olsun. Kabirlerinde rahat uyusunlar istekleri gerçekleşti.

         1992 yılında Başbakan Süleyman  Demirel ve Başbakan Yardımcısı Erdal İnönü tarafından açılışı yapıldı.

         58.5 Mmetre yüksekliği olan Mursal barajında 14.85 metreküp su toplanmakta 23.700 dekar alanı sulamakta.

         23.700 dekar alanı sulamak için yapılan Mursal barajından 3 HES yararlanmakta, ayrıca Divriği’nin içme suyu da buradan karşılanmakta…

         Acaba diyorum; “Mursal barajının kapasitesi 3 HES ile Divriği’nin   içme suyunu karşılayacak durumda değil mi ?..”

(A. Hayber Bozkurt)